Kendimi bildim bileli gelecek kaygısı taşıyorum. İlkokuldayken ileride bir gün çocuğum olursa ona matematik dersinde nasıl yardım edeceğim diye bile kaygılanıyordum. Büyüdükçe meslek seçimi, iş hayatı gibi gündemlerim olmaya başladı. Lise ve üniversitede bu kaygım tavan yaptı herkes gibi. Acaba ileride iş bulup çalışabilecek miydim?
Bir işe başladığımız zaman çoğunlukla sonunda ne elde edeceğimize kafa yoruyoruz. Ona göre planlar yapıyor; şu işten mi daha çok fayda sağlarım bu işten mi veya daha çok nasıl fayda sağlayabilirim (para, kariyer, şöhret gibi) diye düşünüyoruz. Hâlbuki işler genelde böyle yürümüyor hayatta.
Steve Jobs’ın Standford Üniversitesi’nin mezuniyet töreninde kendi hayatını anlattığı bir bölüm var. Zamanında seçmeli ders olarak aldığı, bölümüyle alakasız olan tipografi dersinin macintosh’un işletim sistemini ortaya çıkarırken işine çok yaradığını söyler ve sonunu şöyle bağlar: “İleriye bakarken noktaları birleştiremezsiniz; sadece geriye bakarken noktaları birleştirebilirsiniz. Bu yüzden noktaların bir şekilde geleceğinizde birleşeceğine güvenmelisiniz. Ne olursa olsun bir şeylere güvenmek zorundasınız — içgüdülerinize, kaderinize, hayata, karmaya. Bu yaklaşım beni asla yüz üstü bırakmadı ve hayatımda büyük değişikliklere neden oldu.”
Bu konuşmayı o zaman ilham verici bulmuştum. Sonradan da ne kadar doğru olduğunu fark ettim. Geçen yıl bir okul, kariyerlik günleri için liselilere gazetecilik bölümünü, editörlük işini anlatmamı istedi. Beni bu mesleğe getiren adımları, hayatıma dokunan kişileri ve dönüm noktalarını anlatmaktan mesleğin içeriğine gelemedim. Çünkü beni bu mesleğe getiren ne okuduğum bölümdü ne de planlarımdı. Yalnızca üniversitedeyken birkaç aylığına Çocuk Esirgeme’de gönüllü olarak çalışmış olmamdı ve belki de biraz ikna etme becerimdi. Sonuç olarak o zamanki adımımın bana böyle bir kapı açacağını bilemezdim. Ayrıca bizi mutlu edeceğini düşündüğümüz hayallerin/tercihlerin gerçekten mutlu edeceğini bilmiyoruz. Ama lisedeyken bunları duymak çok anlam ifade etmiyor olabilir tabii. Umarım bir iki kişiye farklı bir bakış açısı sunmuşumdur.
Başlıkta “buraya” kelimesi şu anda eksisiyle artısıyla sahip olduğum bilince, tercihlere, maddi manevi birikime tekabül ediyor. Şu an başka yerde de olabilirdim ama buradayım ve geçmişe baktığımda çok net bir şekilde hangi noktaların beni buraya getirdiğini görebiliyorum. Bu yalnızca mesleki olarak değil; izlediklerim, okuduklarım, gördüklerim, tecrübe ettiklerim de hatırımda olmasa da zihnimde kalıyor ve benim hayatımı şekillendiriyor, bugünkü tercihlerime yansıyor. Bu blogta da bunları anlatmak, kendime noktaların önemi hatırlatmak istedim.